
Hastanenin ikinci katındaki ön cepheye bakan geniş odada üç hasta yatağından ikisi boştu. Mevsimden mi bilinmez, kadın doğum servisi yoğun değildi. Süslü battaniyelere sarılan bebekler babaların kucağında erkenden evlerinin yolunu tutmuştu. Odada tek olmak bir lüks olabilirdi bu servisteki hastalar için, bu yüzden rahatlıkla girip çıkıyordu adam.
Okumaya devam et “Dişi Güvercin (Öykü)”